Карентины үеэр шинэ хоббитой болсон залуус-Э.Дэлгэртуяа /Монгол бичиг/

Намайг Э.Дэлгэртуяа гэдэг. МУБИС-д монгол хэлний багшаар сурдаг. 3-р курсийн оюутан. Хэдий улс орон хөл хорио, хатуу дэглэмд ороод жил болж байгаа ч гэсэн энэхүү цаг хугацаа бол миний амьдралд томоохон өөрчлөлтүүдийг авчирсан жил боллоо. Хоббигоо хаялгүй, сонирхол болгож олон талаар нь хөгжүүлж чадсан юм.

Би бол монгол бичигт  хайртай, амиа өгдөг хүмүүсийн нэг. Хөл хорионы үеэр монгол бичгийн нэг төрөл болох бийрэн бичгийн төрлийг сурч эзэмшсэн. Үүний хажуугаар дуу сонсоод,  таталж бичих миний сонирхлыг илүү их татаж байгаа. Одоогоор “Монгол улсын төрийн дуулал”, “Монголын нууц товчоо”, “Монголын тал нутаг” гэх мэт удаан ритм, аятай дуунуудыг таталж бичээд байна. Монгол бичиг ээжийн авдар шиг санагддаг. Ухах тусам улам өнгө орж, алт эрдэнэс, ашигтай бүхэн нь гарч ирж байдаг. Гэхдээ ээжийнхээ авдрыг ух гэсэн үг биш шүү. Хэхэ.

Миний хувьд хэдий багшаар сурдаг ч гэсэн хөл хорионы үед онлайнаар хичээл орсны улмаас дадлагад гарч чадаагүй. Тиймээс онлайнаар хүүхдүүдэд монгол бичиг болон бийрийн бичгийн сургалт явуулсан. Бийрийн бичиг сурсны хамгийн гоё зүйл нь идэвхтэй, ухаалаг олон шавь нартай болсон явдал юм. Энэ бол миний амьдралд тохиолдсон хамгийн гайхалтай мөч. Хөл хорио сулран амьдрал хэвийн байдалд шилжихээр монгол бичиг, бийрийн бичгийг түгээн дэлгэрүүлэх ажлыг зохион байгуулахаар төлөвлөж байна.

“Өгье гэвэл ганцаасаа” гэдэг энэ үгэнд би их дуртай. Яагаад ч юм хүн байхын утга учрыг таниулдаг үг шиг санагддаг. Тиймдээ ч аль болох сурсан зүйлсээ цааш түгээх, аль эсвэл нэг хүүхдийн хичээлээ бичих дэвтрийг ч болтугай  авч өгье гэдэг үүднээс орлогоосоо тодорхой хэмжээний хувийг “Ид шидийн орон”-д хандивлаж өгсөөр байна. Амьдрал тэг зогсолтод орох үед дуртай зүйлээрээ хэрэглээний мөнгөө олох шиг аз жаргалтай зүйл байхгүй юм шиг л санагдсан.